Lazy days in Seward

Steven, Jan en ikzelf zitten bezuiden Anchorage, aan een van de baaien van de Golf van Alaska. Er zitten hier in Seward orka`s, zeehonden, zeeleeuwen maar ook massa`s vissers. Net het Sealife Center bezocht en alle beestjes al eens van achter glas bekeken, hopelijk zien we hen morgen ook in de Golf zelf. Want morgen zitten we in Homer en plannen we een boottocht.
Niet om jullie jaloers te maken of zo, maar de hemel is hier stralend blauw. De temperatuur? Om en bij de 25 graden, Celsius welteverstaan. Een nadeel, om 9u `s ochtends zweten we uit de tent. Maar dat nemen we er met alle plezier bij :-)

Ice climbing in Kennicott

Hi folks,

Een paar dagen geleden zijn we een dag gaan ijsklimmen op de gletsjer bij Kennicott en McCarthey. Neem snel een kijkje...


Wendy en Joris zitten nu naar alle waarschijnlijkheid naar beren te turen in Denali, Steven, Jan en ikzelf vertrekken nu naar Kenai Peninsula, ten zuiden van Anchorage. Vrijdagavond zijn we terug, hopelijk met nieuw materiaal. Gisteren trouwens naar de nieuwe Pirates of the Caribbean gaan kijken, we hebben dus inspiratie met hopen...

Groeten!

Change of plans

De voorbije week is lichtjes anders verlopen dan gepland. Delta River, de rivier die we voor een paar dagen wilden afvaren, staat bij onze aankomst zo laag dat we enkel een stuk van 2 mijl comfortabel kunnen afvaren, aan de samenloop met gletsjerrivier Black Rapid (en die heeft zijn naam niet gestolen...).
Jan en Joris komen IN hun boot aan wal, Wendy en ikzelf gaan tot tweemaal toe omver in de 2 meter hoge golven. Wendy ligt een achttal minuten in het ijskoude gletsjerwater en moet de rest van de dag bekomen. Ik geraak aan de kant maar aan de verkeerde oever: na anderhalf uur stappen kan ik de rivier veilig overzwemmen. Een flinke les in nederigheid vanwege de Alaskaanse natuur...
We bergen de boten voor een tijdje op en zetten koers naar McCarthy, een oud mijndorpje dat op 90 mijl van de geasfalteerde weg ligt. 90 mijl hobbelen (jawel, met platte band), maar een heerlijk relaxed dorpje van zo'n 200 man. We stoppen er drie dagen, gaan ijsklimmen op de gletsjer en vieren solstice (midzomer) in de Saloon (met afterparty aan de rand van de gletsjer).
We kunnen het niet later de boten uit te gooien op de gletsjerrivier, ditmaal slaat Steven aan het zwemmen. Zijn boot krijgen we pas mijlen verder aan de kant. Tweede les in nederigheid...
Daarna gaat de trip naar Valdez, het stadje waar de Transalaskan Pipeline aankomt, en tenslotte naar Anchorage. Joris en Wendy zijn nu onderweg naar Denali National Park, Steven, Jan en ikzelf plannen een trip naar het zuiden. Maar eerst houden we nog een dag halt in Spenard Hostel om Anchorage te bezoeken.
We proberen snel een filmpje te posten, maar dat gaat niet vanuit de Hostel.
Snel meer nieuws dus van het Alaskafront.
Groeten van ons allemaal!

Fairbanks > Delta River > Denali > Anchorage

Sinds gisteren zitten we terug in Fairbanks, op onze vertrouwde campground. Met supermarkt Fred Meyer en Brewster Burger op wandelafstand. Na lang overleggen en overwegen hebben we besloten om voor de komende acht dagen terug een jeep te huren. Daarmee vertrekken we vanmiddag richting Delta River, een 500-tal kilometer ten noordoosten van Fairbanks. Die smalle en wilde rivier gaat ons een viertal dagen zoet houden met wildwater tot klasse IV.
Daarna gaat het richting Denali National Park, een reusachtig natuurgebied rondom Mount McKinley. Daar plannen we een tweedaagse trekking, vooral om beren en elanden te spotten.
Dan gaat het zuidwaarts tot in Anchorage, de grootste stad van Alaska vanwaar onze trip twee weken geleden begon. Daar brengen we de huurwagen terug en nemen een shuttledienst tot in een nabij gelegen baai, waar we de gletsjers in de zee zien uitmonden. Hopelijk blijft er ook nog wat tijd over om de stad zelf te bekijken, want op 2 juli om 1u `s nachts vertrekt onze vlucht terug naar Amsterdam, over Salt Lake City en New York.
De komende acht dagen dus waarschijnlijk geen berichten van ons, in Anchorage geven we weer een stand van zaken. Iedereen is hier trouwens nog steeds in topvorm, al beginnen de gezichten er al wat getaander uit te zien...

Greetz!
Joris, Jan, Steven, Wendy & Bob

Video-impressie van onze vaartocht op John River

Een videoverslag van de eerste drie vaardagen op John River, vertrekkende vanuit Anaktuvuk Pass, een eskimodorp ver boven de Poolcirkel.
For our Englishspeaking friends: a video impression from the first three peddling days on John River, Brooks Range, started from Anaktuvuk Pass.

Cesna is waiting

Yes! Ze hebben hier een vlucht voor ons gefixt. Vanmiddag om 3pm vliegt een Cesna ons terug naar Fairbanks. Ondertussen hangen we hier wat rond op dit einde van de wereld. De zon schijnt en het is hier onwaarschijnlijk rustig. Het enige geluid dat je hier hoort is een vliegtuig dat vlak voor de deur opstijgt.
Goed nieuws trouwens voor Bettles. Tot gisterenmiddag woonden hier 28 mensen, maar er is een nieuwe bewoner geland. Met 29 zijn ze nu. Er hangt hier een briefje aan de muur dat het volgende week stads(!)raad is. Met al die rare pipo`s die hier wonen moet dat NOG interessanter zijn dan de gemeenteraad in Antwerpen!
Voor de bierliefhebbers: de Alaskan Amber is ten zeerste aan te bevelen. Of ligt het aan de flessen van zo'n goeie 660 cl waarin ze die dingen verkopen :-)
Straks zijn we dus terug in Fairbanks, het zal weer even wennen zijn om tussen de rekken van Fred Meyer te lopen (de plaatselijke Makro). Maar dan beginnen we aan onze lange trek naar het zuiden...

A river it is!

Hi there!
We zijn alle vijf heelhuids uit de Brooks Range terug. Vorige week uit Fairbanks naar Anaktuvuk Pass gevlogen met een klein propellorvliegtuig. Anaktuvuk ligt een eind boven de Poolcirkel en vooral... aan John River, een 250 km lange rivier die het gebergte, de Brooks Range, van noord naar zuid doorkruist. De plaatselijke Eskimokinderen en de politieofficier deden ons met de glimlach uitgeleide, op een voor hen een niet te begrijpen trip: 250 km peddelen op de John River.
De eerste kilometers waren rustig, heel rustig, maar een prachtig berglandschap hield ons de hele dag zoet. En, onvoorstelbaar, het weer is hier prachtig! Soms toch...
Tijdens dag twee en drie werd onze John toch iets steviger en konden we flink wat kilometers afvaren op hier en daar schuimend wildwater. `s Nachts telkens kamp gehouden op de rivieroever, met de nodige berenregels in het achterhoofd. Koken op 100 m van de tent, niet morsen met eten en veel lawaai maken in het struikgewas. We hebben dan ook geen enkele beer gezien, maar zijn niet zeker of we daar blij of triest om moeten zijn...
Wel een paar elanden gezien, machtig grote beesten en veel grondeekhoorns. Maar nog veel meer muggen. Vooral de laatste drie dagen massa`s muggen rond ons hoofd gehad. Bij momenten zat er niet veel meer op dan in de tent te kruipen en een boekje te lezen bij het licht dat hier toch nooit dooft...
Zoals gezegd, het weer is hier onvoorstelbaar: temperaturen tot 28 graden en zon de klok rond. De laatste twee dagen wel veel frisser en een stevige dosis regen. Maar een kleurtje hebben we wel :-)
Na zeven dagen peddelen, een dagexcursie te voet in de bergen en de laatste acht kilometer stroomopwaarts wandelen (geen makkie, integendeel) zijn we nu in Bettles, een plaatsje waar amper dertig man woont en dat enkel bereikbaar is per vliegtuig. Lekker en vooral veel gegeten in Bettles Lodge, waar we ook een nachtje onder dak slapen. Waarschijnlijk hebben we morgen een vliegtuigje terug naar Fairbanks, waar we ook ons videomateriaal kunnen uploaden. Hou ons dus in het oog de komende dagen, er komt leuk materiaal aan...
Het is hier ondertussen 23u30, de zon staat fier aan de hemel en gaat vandaag niet meer onder... De komende weken trouwens niet. Prachtig land, lieve en open mensen en nog zo veel te zien. Binnenkort meer over onze volgende plannen.
Stel het wel ginder en tot blogs!

Inpakken voor expeditie John River

Vandaag inkopen dus gaan doen voor onze trip op de John River. Alles netjes uit verpakking gehaald en herverpakt op de camping. Dat bespaart een hoop gewicht en afval. Nu maar hopen dat de beren er niet mee gaan lopen...

Van A`dam naar Anchorage

Een filmverslag van onze vlucht.

Onze eerste dagen in Alaska

Maandag zijn we met de 4x4 over George Park Highway uit Anchorage richting Fairbanks vertrokken. Onderweg in hippiedorp Talkeetna gestopt, waar Steven eerst geen bier kreeg omdat hij niet kon aantonen dat hij meerderjarig was (terwijl hij de oudste van de hoop is). `s Avonds de tenten opgeslagen in Bayer Creek, in het Denali National Park, waar ons de eerste verrassing te wachten stond: terwijl we zaten te eten, stond er plots een zwarte beer voor onze neus. `t Is te zeggen, op een luttele 50 meter. Hij was ons sneller beu dan wij hem...

De dag erna weg voortgezet langs prachtige vergezichten en viewpoints op Mount Mc Kinley, de hoogste berg van Noord-Amerika. Na een lange rit de huurauto terug ingeleverd op de luchthaven en ineens eens gaan kijken bij Wright Air Services. Die brengen ons morgen naar het Hoge Noorden. De kantoren waren gesloten, maar we konden ongehinderd tot op het tarmac doorlopen, tot bij de blikken doos die de klus zou moeten klaren. Oesje... Intussen weten we dat er maar twee medereizigers zijn en een piloot. Thans, dat laatste hopen we...

`s Avonds in de middernachtzon een Alaskan Amber gedronken, ondertussen even gestoord door een luidruchtige bever. Die vervelende beesten ook hier... Over vervelende beesten gesproken: de muggen. Ze vreten ons op...

Vandaag boodschappen gedaan voor de komende twee weken op het water. Fred Meyer, de plaatselijke supermarkt, kan trots zijn op ons! Terwijl we tussen de wapens en vislijnen stonden, kennisgemaakt met Norm Sanders, een Australier die hier 30 jaar lang bush pilot was. Hij heeft ons prompt uitgenodigd voor een luchtdoop down under. In de namiddag alles voor de komende veertien dagen herverpakt.

Morgenvroeg (donderdagavond voor jullie) vliegen we Tupolevgewijs naar Anaktuvuk Pass, een Eskimonederzetting, ver boven de poolcirkel, die enkel vanuit de lucht bereikbaar is. Dan kan ons wildwateravontuur pas echt beginnen. Jullie gaan minstens twee weken niets van ons horen, daarna staan we er hopelijk weer!
See you all folks!

Steven, Jan, Wendy, Joris en Bob

Arrived!

Na een twee vluchten van in totaal 17 uur zijn we probleemloos in Anchorage aangekomen. Hoewel, probleemloos... Echt lief zijn de Amerikanen niet. Al in Schiphol werden we allemaal apart genomen en grondig ondervraagd: is jouw bagage van jou (?), wie heeft de bagage ingepakt, hoelang kennen jullie elkaar en hebben jullie geen pakjes meegekregen?

Na een vlucht van 9 uur in Atlanta weer de gebruikelijke controles en even tijd om te eten. Dan ingescheept voor weer een vlucht van 8 uur, tot in Anchorage. Net in Anchorage aangekomen in het Spenard Hostel. Makkelijk te vinden in 42nd Avenu, ware het niet dat die weg heel Anchorage doorkruist en de kaart niet klopte.

Onze biologische klok zegt tien uur `s morgens maar het is hier middernacht. Het is hier nog licht buiten, maar een lekker bed wacht wel op ons.

Groeten van ons allemaal!

Het plan

Morgenvroeg stappen we in Amsterdam op de vlieger. Na een overstap in Atlanta komen we na 18 uur vliegen aan in Anchorage - in Belgenland is 't dan maandagochtend 8 uur, in Alaska is het avond.

Van daaruit gaat het per jeep 600 km noordelijker, naar Fairbanks, over Alaska's enige verharde weg die naam waardig. Daar hamsteren we eten en kopen we de laatste spullen: piketten, regenzeil, reservepeddels, visgerief... Een binnenlandse vlucht brengt ons op 7 juni naar het hoge noorden, naar Anaktuvuk Pass. Daar begint onze kanotocht op de John River, tot in Bettles.

Half juni proberen we naar de Tangle Lakes te geraken, ten oosten van Fairbanks. Daar plannen we een kleine halve week varen op fameus wildwater, gevolgd door een trekking van een weekje te voet. Dan rest ons enkel de terugreis naar Anchorage, en naar België.

Dat zijn zo 'n beetje onze plannen. Uiteraard afhankelijk van de riviercondities, het weer en wie-weet-welke avonturen on the way. Blijf ons vooral volgen, we houden jullie op de hoogte...

Inpakken en wegwezen

De laatste keer AS Adventure plunderen (ik heb eindelijk een slaapzak gekocht), alles uitstallen in de living, in-, uit- en herpakken. Afwegen, vastnemen en elimineren. Inpakken is een kunst, dat is zeker.

Omdat we in Anaktuvuk Pass een eindje moeten wandelen tot aan de rivier, moeten we alles eigenhandig kunnen dragen. Komt daar nog eens bij dat onze boten elk om en bij de 30 kg wegen, in een onhandig lomp formaat dan nog.

Zondag rijden we met een volle camionette naar Amsterdam. Met kriebels in de buik en een hoofd vol verwachtingen.