Voilà, onze eerste nacht in Anchorage is geboekt. Rachel zorgt voor 5 bedden in het Spenard Hostel. Het zal naast onze vlucht heen en terug vermoedelijk één van de weinige zekerheden zijn die we zullen hebben voor ons vetrek.
Intussen heb ik de documentaire van Karl en Marc nog eens bekeken en begin ik steeds meer goesting te krijgen om te vertrekken. Mijn ouders maken zich nog steeds zorgen over de teddyberen die daar rondlopen, maar ik hoop dat Knut uit de zoo van Berlijn hun schrik wat wegneemt. Verder heb ik hen uitgelegd dat ik op de intellectuele capaciteiten van die beesten reken. Volgens mij is Steven namelijk de brok vlees waar een beer het langste plezier aan kan beleven. Het enige wat in Steven zijn nadeel zou kunnen spelen is zijn leeftijd: hij is ook het oudste stuk vlees van de bende. Maar dan komen Joris en Wendy op het voorplan als jongsten. Of hoe een mens zichzelf gerust probeert te stellen... ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Hmmm, ik denk toch nie dat er zoveel aan mij valt te eten. Maar ik zal inderdaad wel lekkerder zijn ;)
Mja, ik vind jou toch ook wel de lekkerste van het gezelschap hoor :-D
Oké, ik laat jullie... ;-)
Een reactie posten